Niedziela 25 po Pięćdziesiątnicy          Ew. wg św. Łukasza 13,10-17

     Żyjąc na ziemi pośród innych szukamy prawdy. Wiem z doświadczenia kapłańskiego, że każdy człowiek potrzebuje prawdy jako odnośnika. Dzięki niemu odróżniamy dobro od zła. Tak jak przydrożne słupki i namalowane pasy informują kierowców o szerokości drogi (bardzo przydatne podczas jazdy w deszczu czy we mgle), tak jak oświetlenie lotniska czy latarnia morska, tak samo rozwiązując problemy życiowe potrzebujemy wiedzieć, gdzie kończy się dobro, a gdzie zaczyna się zło. W teologii nie ma pojęcia obojętności: człowiek czyni albo dobro, albo zło. Ktoś zapyta A jeśli akurat nic nie robi? Wtedy czyni zło, ponieważ oddaje się lenistwu. Wiedząc to, staram się nie lenić, a leniąc się wiem, że właśnie czynię zło. Ta wiedza jest niezbędna, bo niejednego uchroni przed grzechem. Dlatego święci nie pozwalali sobie na wolne od modlitwy. Można odpocząć od zajęć fizycznych, ale w tym czasie w duszy powinna toczyć się powolutku modlitwa do Boga.

     Opisane we fragmencie czytanej dzisiaj ewangelii zdarzenie bardzo dobrze pokazuje różnice w pojmowaniu dobra i zła między człowiekiem a Bogiem. Według człowieka czwarte przykazanie Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić zobowiązuje tylko do modlitwy. Żydzi wypracowali szczegółowy spis zajęć, które są dozwolone w szabat. Kazali nawet liczyć kroki, żeby nie naruszyć szabatu. Byli w błędzie. Wykazał to Chrystus, gdy uzdrowił kobietę w szabat. Skąd możemy wiedzieć, że to On miał rację, a cały naród się mylił? Stąd, że to Chrystus stworzył to prawo (dekalog – 10 przykazań), i to On umie je interpretować najlepiej. Mamy pewność, że czynienie dobra nawet w największe święta nie narusza ich sensu. Wręcz odwrotnie! Czynione dobro podkreśla miłosierdzie Boże, a przez to święto staje się bardziej uroczyste.

     Jezus miał w zwyczaju obnażać obłudę. Był w tym mistrzem. Dlatego nie dziwi nikogo, że i tym razem nie oszczędził przełożonego synagogi, ale wytknął mu błędne rozumienie prawa. Obłudniku – zakrzyknął odważnie – czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, która była związana przez szatana osiemnaście lat, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu? Porównanie bardzo dosłowne: szatan związał kobietę tak, że nie mogła się wyprostować tyle lat. Zwierzęta wiąże się do żłobów, by nie uciekły. Chcą pić nawet w szabat. Żeby je napoić, należy odwiązać. Żeby kobieta stanęła prosto, należy rozwiązać szatańskie pęta. Dlaczego w szabat nie można rozwiązać diabelskich węzłów, a zwierzęce można? Rzeczywiście obłuda, ale gdyby nie Chrystus, nie udałoby się jej zauważyć tak łatwo. Dlatego słupkami przy mojej drodze do Boga i do zbawienia jest Ewangelia. Swoje uczynki muszę sprawdzać pouczeniami Jezusa. Czyniąc dobro, łatwo jest zejść z właściwej drogi i pójść w kierunku miejscowości PYCHA. A tam, niestety, nie ma Boga. Jest tylko samozadowolenie.