Loading

Gazetka Parafialna nr 36

Picture of Autor

Autor

Ks. prot. mgr Andrzej Opolski

Czy konieczne jest przestrzeganie Postu Piotrowego?

Rozpoczęliśmy Post Apostolski, ustanowiony przez Cerkiew jeszcze w czasach starożytnych. Niektórzy z nas jednak nie rozumieją znaczenia tego postu, poddając w wątpliwość jego celowość i potrzebę przestrzegania.

Post – to protest przeciwko grzechowi, wyzwanie rzucone sposobowi życia, zbudowanemu na fundamencie, jakim jest grzech. To protest przeciwko nam samym: naszym destruktywnym nawykom, naszej bezsilności, zniewoleniu, naszym niepohamowanym i nieposkromionym pragnieniom. Post jest zawsze radosny dla osoby dążącej do wzrastania i rozwoju duchowego. Powinniśmy rozumieć, że post jest potrzebny nam, a nie Bogu. Jest to okazja do przetestowania naszych sił, do wzmocnienia naszej woli, do wyprostowania tego, co jest w nas zniekształcone i skrzywione.

Post Piotrowy jest kolejną okazją do tego, byśmy mogli poskromić i zniweczyć to, co w nas złe i niegodziwe, a wzmocnić i pomnożyć to, co dobre i słuszne. Najważniejsze jest świadome podejście do postu. Post formalny jest bezsensowny. Traci on swą wartość i zamienia się w banalną dietę.

Biorąc pod uwagę, że od zamierzchłych czasów Postowi Apostolskiemu przypisywano szczególną misję – dopełnienie tego, co zostało pominięte w czasie Wielkiego Postu – można ją realizować także w naszych czasach. Jest to dobra okazja, aby dokończyć to, co zostało rozpoczęte i niedokończone przed Paschą. Przebaczyć bliźniemu, zmienić siebie, pomóc potrzebującym, pokonać zło i pomnożyć dobro – przede wszystkim w swoim sercu.

Post Apostolski to także okazja, aby przejść drogę apostołów – przeżyć Zmartwychwstanie Zbawiciela, Jego Wniebowstąpienie i poczuć jedność Trójcy Świętej, a ponadto okazja do wypełnienia tego, co zalecali nam apostołowie, w szczególności nawoływania ap. Pawła, które wszyscy znamy z jego pierwszego Listu do Tesaloniczan: „Radujcie się zawsze. Módlcie się bez przerwy. Dziękujcie za wszystko, bo taka jest wola Boża względem was w Chrystusie Jezusie.”

Post jest potrzebny nam, a nie Bogu – to musimy zrozumieć. Jest to okazja do sprawdzenia naszych sił, do umocnienia naszej woli, do naprawienia tego, co jest w nas zniekształcone i skrzywione. Post przybliża nas do prawdy i otwiera nasze oczy na piękno.

Post nas uszlachetnia, sprawia, że stajemy się bardziej otwarci na wszystko, co światłe i piękne, co przynosi prawdziwą radość. A ludzie, którzy rezygnują z postu, pozbawiają się możliwości kontaktu z tym, co magiczne i cudowne w naszym ziemskim życiu, z echem nieziemskiego życia wiecznego.

Niech dobry Bóg da nam, póki jeszcze mamy czas, wszystko właściwie zrozumieć i pojąć, aby ani pobłażliwość względem siebie, ani użalanie się nad sobą, ani żadne inne zewnętrzne przyczyny nie zwiodły nas z drogi przezwyciężenia grzechu.

metropolita Antoni (tłum. Justyna Pikutin) tekst i zdjęcie za: www.cerkiew.pl

ZNACZENIE I CEL POSTU

Korzenie postu możemy odnaleźć już w pierwszym Bożym przykazaniu, skierowanym do naszych prarodziców: „A tak przykazał Pan Bóg człowiekowi: „Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać do woli, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz”. (Rdz 2, 16-17)

To przykazanie było dla człowieka zaproszeniem do wiecznej doskonałości i cnoty. Gdy złamał ten nakaz, zaczęła się jego tragedia, która trwa aż do dziś. Wszystkie ludzkie nieszczęścia, upadki, wszystkie trudności, cierpienia i męki noszą w sobie znamię tego wykroczenia.

Przez cały Stary Testament przewija się wątek postu. Jego przestrzeganie wyraźnie jest podkreślone u Mojżesza, Eliasza i u innych proroków. Ale tu miał inny wymiar, można by powiedzieć jurydyczny. Swoją pełną formę i ważność zdobył później, poprzez 40-dniowy post Chrystusa na Pustyni Jordańskiej. Wówczas nabrał nowego pełniejszego wymiaru – wychowawczego.

„Post i panowanie nad sobą są pierwszą cnotą, matką, korzeniem, źródłem i podstawą wszelkiego dobra.”

                                                          (Kallistos koui Ignatios Xantopoulos)

Dziś, kiedy zwykły człowiek słyszy o poście, pierwsze co przychodzi mu do głowy, to ograniczenie jedzenia i picia. Wie czego nie powinien jeść i uważa, że to jest istotą postu. Ważniejsze od tego jest jednak powstrzymywanie się od grzeszenia. Post powinien przede wszystkim uczyć nas pokory, niezbędnej do walki z pychą i innymi grzechami.

„Kiedy żołądek głoduje, serce staje się pokorne. A kiedy żołądkowi się dogadza, myśl staje się pyszna.”

(św. Jan Klimak)

Z jednej strony post jest dla człowieka utrudnieniem, z drugiej lekarstwem. Otwiera go na innych ludzi, na Boga. Człowiek jednocześnie spotyka się ze swoimi słabościami i poznaje swoją niemoc, a wtedy łatwiej mu dostrzec jego zależność od Tego, który daje i życie i pożywienie. Uczy się przyjmować pokarm z wdzięcznością, widzi swoją więź z innymi ludźmi i ich zależność od Boga, a oprócz tego wyraźniej dostrzega ulotność tego świata i śmierci. Takimi rozmyślaniami uderza dokładnie w fundamenty zła.

Człowiek musi przystąpić do postu dobrowolnie i z radością, bowiem nie jest to okres żałoby, ani smutku.

Wyrzekając się suto zastawionego stołu, powinien pamiętać o słowach Chrystusa: „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.” Odmawiając sobie smacznego jedzenia, człowiek ćwiczy swoją grzeszną wolę. Nie ma żadnego sensu powstrzymywanie się od jedzenia mięsa, sera, jajek i innych, jeśli nasza wola oddaje się złym żądzom i czynom. Post cielesny bez duchowego nie przynosi korzyści.

Podobno dusza ma dwa skrzydła dzięki, którym wzlatuje do nieba: post i modlitwę. Są one lekiem na choroby ducha i ciała, i bronią przed demonami. Modlitwa powinna być bezpośrednia i jasna. Powinna wychodzić z serca a nie tylko z ust, bo przecież to rozmowa z Bogiem. I powinny w niej uczestniczyć wszystkie nasze zmysły. Post bez modlitwy jest tylko dietą odchudzającą.

Post jest tylko środkiem, a nie celem. Przy jego pomocy wraca równowaga między duszą a ciałem, człowiekiem a człowiekiem, lecz przede wszystkim człowiekiem a Bogiem. Dzięki niemu dusza i ciało mogą się przygotować, by zostać świątynią Ducha Świętego. Prawdziwe życie duchowe jest niewyobrażalne bez postu.

„(…) Poszcząc nie miejmy smutnych twarzy. I nieustannie módlmy się z głębi naszych serc (…)”

fragm. środowego nabożeństwa czwartego tygodnia Wielkiego Postu
na podstawie artykułu o. dr Dragomira Sando

PORADY POSTNE

                          św.Efrem Syryjczyk

  1. Nie pij alkoholu dla upicia się, bo osiągniesz dyshonor oblicza; bowiem wielki wstyd będzie, jeśli zostaniesz znaleziony pijanym.
  2. Jeśli zjadłeś chleb i nasyciłeś się, to oddaj chwałę Bogu, Który cię nasycił. I jeśli zechciałeś i ubrałeś mniej z twego nasycenia, to oddaj chwałę Bogu, Który cię wzmocnił, i nie mów w obecności zgromadzenia „Nie jadłem tego chleba”. A co, jeśli przyznajesz to sobie, a potępiasz tych, którzy jedzą i składają dziękczynienie?
  3. Brzuch nazywa post ciasnotą i uciskiem, zaś wstrzemięźliwość nie gromadzi. Ten, kto milczy w pokorze, kocha. Nie pije wina na osobności z bratem, który przekazuje mu złe wieści. Nie pogrywaj z tego, kto nie ma kultury, ani nie poniżaj nikogo. Zachowaj siebie w nieskazitelności i uciekaj od posiedzeń pijackich, byś nie bolał w twych ostatnich chwilach.

Ogłoszenia parafialne

  • 3 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
  • 7 lipiec (c zwartek) – święto Narodzenia św.Jana Chrzciciela

– godz. 9:00 – św. Liturgia; święcenie ziół.

  • 10 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
  • 12 lipiec (wtorek) – śww.app.Piotra i Pawła – Święto w Siemiatyczach,
  • 17 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
  • 24 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
  • 31 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
  • 2 sierpień (wtorek) – św. Proroka Eliasza- święto w Siemiatyczach,
  • 6 sierpień (sobota) – godz. 17:00 Wsienoszcznoje Bdienije – wieczorne nabożeństwo przed świętem parafialnym św. Anny. Po zakończeniu nabożeństwa przy studzience odbędzie się Poświęcenie Wody,
  • 7 sierpień (niedziela) – święto Parafialne św. Anny

–  godz. 9:00 Akatyst ; –  godz. 10:00 św.Litugia + proceja świąteczna wokół Cerkwi,

  • 14 sierpień (niedziela) – śww.męcz.braci Machabeuszy – Początek Postu przed świętem Zaśnięcia Bogurodzicy (Spasowka) godz. 9:00 – św. Liturgia + Poświęcenie Wody,
  • 18-19 sierpień (czwartek – piątek) –Przemienienie Pańskie (Spasa) na św. Górze Grabarce.
  • 21 sierpień (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
  • 27 sierpień (sobota) – 16:00 spotkanie rodziców i dzieci, które pierwszy raz przystępują do sakramentu spowiedzi.

– godz. 17:00 Wienoszcznoje Bdienije święta Uspienija Bohorodicy z  wyniesieniem Płaszenicy Matki Bożej. Po nabożeństwie odbędzie się czytanie Psałterza do Matki Bożej, przed grobem.

  • 28 sierpień (niedziela) – święto Uspienija Preswjatyja Bohorodicy – Zaśnięcia Bogarodzicy

             – godz. 9:00 św. Liturgia + poświęcenie ziół, nasion, płodów rolnych.

Prosimy o wsparcie finansowe naszej parafii

Loading