Czy konieczne jest przestrzeganie Postu Piotrowego?
Rozpoczęliśmy Post Apostolski, ustanowiony przez Cerkiew jeszcze w czasach starożytnych. Niektórzy z nas jednak nie rozumieją znaczenia tego postu, poddając w wątpliwość jego celowość i potrzebę przestrzegania.
Post – to protest przeciwko grzechowi, wyzwanie rzucone sposobowi życia, zbudowanemu na fundamencie, jakim jest grzech. To protest przeciwko nam samym: naszym destruktywnym nawykom, naszej bezsilności, zniewoleniu, naszym niepohamowanym i nieposkromionym pragnieniom. Post jest zawsze radosny dla osoby dążącej do wzrastania i rozwoju duchowego. Powinniśmy rozumieć, że post jest potrzebny nam, a nie Bogu. Jest to okazja do przetestowania naszych sił, do wzmocnienia naszej woli, do wyprostowania tego, co jest w nas zniekształcone i skrzywione.
Post Piotrowy jest kolejną okazją do tego, byśmy mogli poskromić i zniweczyć to, co w nas złe i niegodziwe, a wzmocnić i pomnożyć to, co dobre i słuszne. Najważniejsze jest świadome podejście do postu. Post formalny jest bezsensowny. Traci on swą wartość i zamienia się w banalną dietę.
Biorąc pod uwagę, że od zamierzchłych czasów Postowi Apostolskiemu przypisywano szczególną misję – dopełnienie tego, co zostało pominięte w czasie Wielkiego Postu – można ją realizować także w naszych czasach. Jest to dobra okazja, aby dokończyć to, co zostało rozpoczęte i niedokończone przed Paschą. Przebaczyć bliźniemu, zmienić siebie, pomóc potrzebującym, pokonać zło i pomnożyć dobro – przede wszystkim w swoim sercu.
Post Apostolski to także okazja, aby przejść drogę apostołów – przeżyć Zmartwychwstanie Zbawiciela, Jego Wniebowstąpienie i poczuć jedność Trójcy Świętej, a ponadto okazja do wypełnienia tego, co zalecali nam apostołowie, w szczególności nawoływania ap. Pawła, które wszyscy znamy z jego pierwszego Listu do Tesaloniczan: „Radujcie się zawsze. Módlcie się bez przerwy. Dziękujcie za wszystko, bo taka jest wola Boża względem was w Chrystusie Jezusie.”
Post jest potrzebny nam, a nie Bogu – to musimy zrozumieć. Jest to okazja do sprawdzenia naszych sił, do umocnienia naszej woli, do naprawienia tego, co jest w nas zniekształcone i skrzywione. Post przybliża nas do prawdy i otwiera nasze oczy na piękno.
Post nas uszlachetnia, sprawia, że stajemy się bardziej otwarci na wszystko, co światłe i piękne, co przynosi prawdziwą radość. A ludzie, którzy rezygnują z postu, pozbawiają się możliwości kontaktu z tym, co magiczne i cudowne w naszym ziemskim życiu, z echem nieziemskiego życia wiecznego.
Niech dobry Bóg da nam, póki jeszcze mamy czas, wszystko właściwie zrozumieć i pojąć, aby ani pobłażliwość względem siebie, ani użalanie się nad sobą, ani żadne inne zewnętrzne przyczyny nie zwiodły nas z drogi przezwyciężenia grzechu.
metropolita Antoni (tłum. Justyna Pikutin) tekst i zdjęcie za: www.cerkiew.pl
ZNACZENIE I CEL POSTU
Korzenie postu możemy odnaleźć już w pierwszym Bożym przykazaniu, skierowanym do naszych prarodziców: „A tak przykazał Pan Bóg człowiekowi: „Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać do woli, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz”. (Rdz 2, 16-17)
To przykazanie było dla człowieka zaproszeniem do wiecznej doskonałości i cnoty. Gdy złamał ten nakaz, zaczęła się jego tragedia, która trwa aż do dziś. Wszystkie ludzkie nieszczęścia, upadki, wszystkie trudności, cierpienia i męki noszą w sobie znamię tego wykroczenia.
Przez cały Stary Testament przewija się wątek postu. Jego przestrzeganie wyraźnie jest podkreślone u Mojżesza, Eliasza i u innych proroków. Ale tu miał inny wymiar, można by powiedzieć jurydyczny. Swoją pełną formę i ważność zdobył później, poprzez 40-dniowy post Chrystusa na Pustyni Jordańskiej. Wówczas nabrał nowego pełniejszego wymiaru – wychowawczego.
„Post i panowanie nad sobą są pierwszą cnotą, matką, korzeniem, źródłem i podstawą wszelkiego dobra.”
(Kallistos koui Ignatios Xantopoulos)
Dziś, kiedy zwykły człowiek słyszy o poście, pierwsze co przychodzi mu do głowy, to ograniczenie jedzenia i picia. Wie czego nie powinien jeść i uważa, że to jest istotą postu. Ważniejsze od tego jest jednak powstrzymywanie się od grzeszenia. Post powinien przede wszystkim uczyć nas pokory, niezbędnej do walki z pychą i innymi grzechami.
„Kiedy żołądek głoduje, serce staje się pokorne. A kiedy żołądkowi się dogadza, myśl staje się pyszna.”
(św. Jan Klimak)
Z jednej strony post jest dla człowieka utrudnieniem, z drugiej lekarstwem. Otwiera go na innych ludzi, na Boga. Człowiek jednocześnie spotyka się ze swoimi słabościami i poznaje swoją niemoc, a wtedy łatwiej mu dostrzec jego zależność od Tego, który daje i życie i pożywienie. Uczy się przyjmować pokarm z wdzięcznością, widzi swoją więź z innymi ludźmi i ich zależność od Boga, a oprócz tego wyraźniej dostrzega ulotność tego świata i śmierci. Takimi rozmyślaniami uderza dokładnie w fundamenty zła.
Człowiek musi przystąpić do postu dobrowolnie i z radością, bowiem nie jest to okres żałoby, ani smutku.
Wyrzekając się suto zastawionego stołu, powinien pamiętać o słowach Chrystusa: „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.” Odmawiając sobie smacznego jedzenia, człowiek ćwiczy swoją grzeszną wolę. Nie ma żadnego sensu powstrzymywanie się od jedzenia mięsa, sera, jajek i innych, jeśli nasza wola oddaje się złym żądzom i czynom. Post cielesny bez duchowego nie przynosi korzyści.
Podobno dusza ma dwa skrzydła dzięki, którym wzlatuje do nieba: post i modlitwę. Są one lekiem na choroby ducha i ciała, i bronią przed demonami. Modlitwa powinna być bezpośrednia i jasna. Powinna wychodzić z serca a nie tylko z ust, bo przecież to rozmowa z Bogiem. I powinny w niej uczestniczyć wszystkie nasze zmysły. Post bez modlitwy jest tylko dietą odchudzającą.
Post jest tylko środkiem, a nie celem. Przy jego pomocy wraca równowaga między duszą a ciałem, człowiekiem a człowiekiem, lecz przede wszystkim człowiekiem a Bogiem. Dzięki niemu dusza i ciało mogą się przygotować, by zostać świątynią Ducha Świętego. Prawdziwe życie duchowe jest niewyobrażalne bez postu.
„(…) Poszcząc nie miejmy smutnych twarzy. I nieustannie módlmy się z głębi naszych serc (…)”
fragm. środowego nabożeństwa czwartego tygodnia Wielkiego Postu
na podstawie artykułu o. dr Dragomira Sando
PORADY POSTNE
św.Efrem Syryjczyk
- Nie pij alkoholu dla upicia się, bo osiągniesz dyshonor oblicza; bowiem wielki wstyd będzie, jeśli zostaniesz znaleziony pijanym.
- Jeśli zjadłeś chleb i nasyciłeś się, to oddaj chwałę Bogu, Który cię nasycił. I jeśli zechciałeś i ubrałeś mniej z twego nasycenia, to oddaj chwałę Bogu, Który cię wzmocnił, i nie mów w obecności zgromadzenia „Nie jadłem tego chleba”. A co, jeśli przyznajesz to sobie, a potępiasz tych, którzy jedzą i składają dziękczynienie?
- Brzuch nazywa post ciasnotą i uciskiem, zaś wstrzemięźliwość nie gromadzi. Ten, kto milczy w pokorze, kocha. Nie pije wina na osobności z bratem, który przekazuje mu złe wieści. Nie pogrywaj z tego, kto nie ma kultury, ani nie poniżaj nikogo. Zachowaj siebie w nieskazitelności i uciekaj od posiedzeń pijackich, byś nie bolał w twych ostatnich chwilach.
Ogłoszenia parafialne
- 3 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
- 7 lipiec (c zwartek) – święto Narodzenia św.Jana Chrzciciela
– godz. 9:00 – św. Liturgia; święcenie ziół.
- 10 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
- 12 lipiec (wtorek) – śww.app.Piotra i Pawła – Święto w Siemiatyczach,
- 17 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
- 24 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
- 31 lipiec (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
- 2 sierpień (wtorek) – św. Proroka Eliasza- święto w Siemiatyczach,
- 6 sierpień (sobota) – godz. 17:00 Wsienoszcznoje Bdienije – wieczorne nabożeństwo przed świętem parafialnym św. Anny. Po zakończeniu nabożeństwa przy studzience odbędzie się Poświęcenie Wody,
- 7 sierpień (niedziela) – święto Parafialne św. Anny
– godz. 9:00 Akatyst ; – godz. 10:00 św.Litugia + proceja świąteczna wokół Cerkwi,
- 14 sierpień (niedziela) – śww.męcz.braci Machabeuszy – Początek Postu przed świętem Zaśnięcia Bogurodzicy (Spasowka) godz. 9:00 – św. Liturgia + Poświęcenie Wody,
- 18-19 sierpień (czwartek – piątek) –Przemienienie Pańskie (Spasa) na św. Górze Grabarce.
- 21 sierpień (niedziela) – godz. 9:00 – św. Liturgia,
- 27 sierpień (sobota) – 16:00 spotkanie rodziców i dzieci, które pierwszy raz przystępują do sakramentu spowiedzi.
– godz. 17:00 Wienoszcznoje Bdienije święta Uspienija Bohorodicy z wyniesieniem Płaszenicy Matki Bożej. Po nabożeństwie odbędzie się czytanie Psałterza do Matki Bożej, przed grobem.
- 28 sierpień (niedziela) – święto Uspienija Preswjatyja Bohorodicy – Zaśnięcia Bogarodzicy
– godz. 9:00 św. Liturgia + poświęcenie ziół, nasion, płodów rolnych.
Prosimy o wsparcie finansowe naszej parafii