Zaśnięcie Najświętszej Bogurodzicy

Ew. wg św. Łk 10,38-42; 11,27-28

            Historia święta, które kończyło kiedyś rok (1 września był pierwszym dniem Nowego Roku) jest dość prosta. Nie znajdziemy jej w Piśmie Świętym, tylko w Tradycji naszej Cerkwi. Jezus, przybity do Krzyża, ustanowił swego najmłodszego ucznia Jana opiekunem swojej Matki. Od tej pory Apostoł Jan czuł się odpowiedzialny za Bogurodzicę. Z Tradycji wiemy, że Bogurodzica żyła pod opieką św. Jana w Efezie. Zasnęła w Panu i jej ciało zostało złożone w rodzinnym grobowcu wraz ze swoimi rodzicami św. Anną i Joachimem. Na pamiątkę Jej przebywania w Efezie, odbył się tam 3 Sobór Powszechny, który osądził herezję Nestoriusza, biskupa Konstantynopola. Hierarcha ten uczył, że Marii, Matki Jezusa nie można nazywać Bogurodzicą, bo była tylko matką człowieka-Chrystusa. Proponował nazwać ją Chrystorodzicą. Jego błędna nauka została osądzona na soborze, który zwołano właśnie w Efezie w 431 r.

            W troparionie święta czytamy W narodzeniu dziewictwo zachowałaś. Prawosławie kładzie bardzo duży nacisk na dziewictwo Marii Panny. Na ikonach Bogurodzicy zauważymy trzy gwiazdki: na ramionach i na głowie. Symbolizują dziewictwo przed, podczas i po narodzinach Jej Syna. Dobrą wiadomością jest, że W zaśnięciu świata nie porzuciłaś, Bogurodzico. Przez prawie 2 tysiące lat Cerkiew Prawosławna wyznaje, że Maria – podobnie jak wszyscy ludzie – umarła, a po trzech dniach Jej ciała nie było już w grobie, bo zabrał je na niebiosa sam Chrystus. To nie znaczy, że więcej Jej nikt nie widział. Wręcz przeciwnie: wielu pobożnych ludzi odwiedziła Matka Boża w ciągu tych dwudziestu wieków. Odeszłaś bowiem do życia, Matką będąc Życia – śpiewa Cerkiew w dniu zaśnięcia, ciesząc się, że kobieta, córka pobożnych ludzi, jedna z nas jest wyżej w niebiosach niż najwyżsi aniołowie: cherubini i serafini. Została Matką Życia, którym jest Chrystus. Nie sprzeciwiła się woli Bożej (choć mogła), tylko wypełniła tę wolę całym swoim świętym życiem. Troparion kończy się słowami i Twymi modłami wybawiasz od śmierci dusze nasze. Oznacza to, że Mamy blisko Zbawiciela kogoś bliskiego, kto ma na Niego duży wpływ i może wyprosić u Niego przebaczenie naszych grzechów. Dlaczego Jej modlitwy są tak silne? Odpowiedź znajdziemy w kontakionie święta, który mówi Nieustającą w modlitwach Bogurodzicę i w orędownictwie stałą nadzieję grób i śmierć nie zatrzymają. Na siedem miliardów ludzi, żyjących na ziemi nikt nie ma takiej wytrwałości w  modlitwie jak Bogurodzica, która modli się za nas, grzesznych ludzi, nieustannie od dwóch tysięcy lat. Ponadto nie ma człowieka, którego śmierć nie zatrzyma. A Ona jest silniejsza niż grób, bo jest Matką Życia! Dlatego kontakion kończą słowa bowiem Matka życia przechodzi do Życia, do Boga, który wcielił się w Jej dziewicze łono. Zapominamy o tym, że Bóg jest Stwórcą. Stworzył świat z miłości. Stworzył ludzkość z miłości, ale ta ludzkość od początku chciała mieć swoje zdanie na każdy temat. My przecież wiemy lepiej. Czy Bóg stworzył nas niedoskonałymi? Czegoś nam brakuje? Absolutnie nie! Bóg dał nam po prostu wolną wolę, abyśmy bez przymusu kochali Go. A my, zamiast wyznawać tę miłość każdego dnia w swoich modlitwach, okopaliśmy się materializmem i czasem udajemy, że nas nie ma.                 

            Na szczęście jest jeszcze cerkiew. Są bijące na służbę dzwony i są duchowni, którzy – choć sami niedoskonali – przypominają o życiu duszy swoim wiernym. Historia pokazuje, że ile razy człowiek odwracał się od Boga, tyle razy Bóg pozwalał mu odczuć, czym jest duchowa samotność. Ten stan szybko zamienia się w depresję. Dlatego czym prędzej trzeba się obudzić z duchowego letargu, w jakim jesteśmy pogrążeni i jak najszybciej uczyć siebie na nowo kochać Boga tak, jak to robili pierwsi chrześcijanie – z pasją, nie żałując ani jednej minuty, poświęconej Stwórcy, Jego świętym i Bogurodzicy, której święto dzisiaj obchodzimy. Coraz więcej sekt odrzuca Jej świętość, ale na tym właśnie polega korzystanie ze swojej wolnej woli, że publicznie ogłaszam swoją wiarę. Mało tego – mogę poświęcić swoją reputację, zdrowie i życie, byle nie zawieść Tej, która od ponad tysiąca lat ratuje ludzi z duchowej opresji, a nawet wyciąga dusze z piekła. To dlatego na świętach Matki Bożej śpiewamy Preswiataja Bohorodzice spasi nas!